WIE BEN IK?

DE CIRKEL IS WEER ROND: VAN UITVOEREND TERUG NAAR SCHEPPEND

Als kleuter ging mijn belangstelling meer uit naar de gereedschapskist van mijn vader dan naar poppen, in mijn tienerjaren liep ik rond in zelf ontworpen kleding, tot in mijn twintiger jaren schilderde ik en in mijn dertiger jaren stonden spinnewiel en weefgetouw centraal. Een goed voorziene gereedschapskist heb ik altijd onder handbereik, het is voor mij een soort van levensvoorwaarde.

Wat muziek betreft was ik in mijn vroege jeugd bezéten van wat ik gemakshalve ‘klassieke’ muziek noem en de Beatles. Vanaf mijn puberteit ging klassiek moeiteloos samen met alternatieve – vóór de tachtiger jaren sprak men van ‘niet commerciële’ – rockmuziek. Eind jaren 80 kwam er een grote liefde bij: de liederen van Bertolt Brecht.

(Fragment) ‘Vom ertrunkenen Mädchen’, lied van Bertolt Brecht en Kurt Weill uit het Berliner Requiem. Optreden in Stratemakerstoren te Nijmegen – 1 november 2003.

VAN HET ÉÉN KOMT HET ANDER

Pas in 1989 besloot ik zelf te gaan musiceren. Er waren daarbij twee beperkingen: ik had nooit enige vorm van muziekonderwijs gehad en mijn budget was erg krap. Koorzang bleek echter iets te zijn wat binnen vrijwel ieders bereik lag, dus dat was de aangewezen weg. Ik begon onderaan de ladder en stapte steeds op een volgend koor over wanneer er niet meer genoeg te leren viel. Zo ging het langzaam hogerop en werd het nodig om muziek te leren lezen en mijn stem te scholen. Het notenschrift leerde ik mijzelf en zangles nam ik op de muziekschool. In 1999 kon ik met hulp van fondsen aan een muziekvakopleiding beginnen. Het jaar daarop werd ik op aanbeveling van mijn zanglerares dirigent van een kerkkoor. Op wat basale aanwijzingen van een professionele dirigent na heb ik mij dit vak zelf eigen gemaakt en het ruim acht jaar uitgeoefend.

KEERPUNT BERLIJN APRIL/MEI 2008

In de negentien jaar dat ik bijna alleen maar bezig was met werk van anderen uit te voeren, kwam mijn creatieve kant nauwelijks nog aan bod. Ik ging dat langzamerhand als een gemis ervaren en besloot dat het tijd werd om weer dingen te gaan máken. Dat geluid mijn nieuwe ‘materiaal’ zou zijn lag voor de hand. Mijn vriend Chris Baerveldt – hij schrijft liedteksten en verhalen – en ik gingen naar Berlijn om daar twee maanden lang ongestoord te kunnen schrijven, componeren en onze samenwerking als liedschrijvers tot stand te brengen. In Berlijn kreeg ik de cirkel rond. Mijn scheppingsdrang en mijn liefde voor muziek heb ik daar met elkaar verenigd.

Utrecht, maart 2010.